O λιποτάχτης (Ιωάννη Πολέμη)
Ένας μονάχα ελιποτάχτησε,
πέταξε κάπου το ντουφέκι
στης νύχτας το σκοτάδι μπλέκει.
Τρέμει όπως θα ’τρεμε στον άνεμο
πριν σβήσει η λάμψη του κεριού.
Παίρνει το δρόμο του χωριού.
__________________________________
«Ποιός κρούει τη θύρα;» «Άνοιξε, μάνα μου·
δεν είναι κλέφτης μήτε ξένος,
ο γυιός σου κρούει καταδιωγμένος!
Άνοιξε, μάνα μου, μ’ εβράχνιασε
το κρύο, μ’ έπνιξε ο ιδρώς,
μ’ έβαλ᾿ ο θάνατος εμπρός».
____________________________________
«Εμένα ο γυιός μου είναι στον πόλεμο,
νά το το ξέστρωτο κρεβάτι.
Τη θύρα ελάθευσες, διαβάτη.
Εμένα ο γυιός μου είναι στον πόλεμο
κι ίσως ποτέ δεν θα τον δω.
Δεν είσαι σύ. Φύγ’ από ’δώ!».
28η Οκτωβρίου 1940 – επέτειος του ΟΧΙ